Şarap, bağbozumu ve tiyatro tanrısı olarak bilinen Dionysos, hem halkın hem de yönetimin gönlünde özel bir yer edinmiştir. Ona olan derin bağlılık, Pergamon’da kendisine adanmış görkemli bir tapınağın inşa edilmesiyle somutlaşmıştır.
Tapınağın inşasının tam tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte, MÖ 280-133 yılları arasındaki Pergamon Krallığı dönemine tarihlendirilmektedir. Yüksek bir platform üzerine, arkası kayalıklara yaslanmış şekilde inşa edilen bu tapınağa görkemli bir merdivenle ulaşılmaktadır. Tapınak, yaklaşık 250 metre uzunluğundaki, iki tarafı sütunlu galerilerle (stoa) çevrili tiyatro terasına hâkim bir konumda yer almaktadır. Mimari tasarımı ve tiyatroya olan yakınlığı, Dionysos’un tiyatro tanrısı olarak gördüğü saygıyı ve tanrı ile tiyatro arasındaki mekânsal bağlantıyı yansıtmaktadır. Pergamon’da çıkarılan yazıtlar, sikkeler ve diğer arkeolojik bulgular, Dionysos kültünün bu bölgede, özellikle tiyatro etrafında geliştiğini göstermektedir.
MS 198-217 yılları arasında hüküm süren Roma imparatoru Caracalla, “genç-yeni Dionysos” unvanıyla anılmaya başlanmıştır. Böylece, Roma İmparatorluğu ile kurulan ilişkiler sayesinde Dionysos’a olan bağlılık, Roma döneminde de devam etmiş ve güçlenmiştir. Tapınağın büyük olasılıkla Caracalla tarafından yenilenerek mermerle kaplandığı düşünülmektedir.
Dionysos Tapınağı, yalnızca bir ibadet yeri olmanın ötesinde, toplumsal ve kültürel etkinliklerin merkezi bir unsuru olarak da dikkate değer bir konuma sahipti. Tapınağın tiyatroya olan yakınlığı sayesinde; festivallerde, tiyatro oyunlarında ve halkın katıldığı çeşitli etkinliklerde ön planda olmasını sağlamıştır.