Pergamon antik kentinin taşlarında yankılanan geçmişin içinde Demeter Kutsal Alanı, kutsal ritüellerin derin sessizliğini saklayan bir köşe olarak dikkat çeker. Dikdörtgen bir plana yayılan bu kutsal alan; tapınak, sütunlu galeri (stoa), sunak ve anıtsal kapı (propylon) gibi mimari unsurlarla şekillenen bir yerleşim düzenine sahiptir. Bu yönüyle, Antik Yunan dönemi tapınak mimarisinin tipik özelliklerini yansıtmaktadır.
Tapınak, Pergamon Krallığı’nın kurucusu Philetairos (MÖ 280-263) ve kardeşi I. Eumenes (MÖ 263-241) döneminde inşa edilmiş ve anneleri Boa adına tanrıça Demeter’e adanmıştır. Bu bilginin kaynağı, tapınakta yer alan ve günümüze ulaşan iki adak yazıtıdır. I. Attalos’un (MÖ 241-197) eşi ve II. Eumenes’in annesi kraliçe Apollonis tarafından tapınağa anıtsal bir kapı (propylon) ekletilmiştir. Kapının üzerinde yer alan yazıttan, bu kapının tanrıça Demeter ile kızı Persephone’a adandığı anlaşılmaktadır.
Pergamon Demeter Kutsal Alanı, antik dönemde sadece dinî ritüellerin gerçekleştiği bir yer değil, aynı zamanda sosyal etkileşimin, kültürel aktarımın ve toplumsal bütünleşmenin de merkeziydi. Bu kutsal alan, özellikle hasat zamanlarında Demeter’e şükranlarını sunmak ve verimli hasatları kutlamak amacıyla insanların bir araya gelerek ortak değerler etrafında buluştuğu ve sosyal bağlarını güçlendirdiği önemli bir mekân olarak işlev görmüştür.