Kale Mahallesi ve Sivil Mimari

Osmanlı döneminde geleneksel Türk evleri hımış tekniği ile yapılan ahşap ve kerpiç malzemenin beraber kullanımı dış ve iç sofalı evler olarak ayrılır. Bu ev tipinin ilk örneklerine 18. Yüzyılda rastlanmaktadır. Bu tip yapılar 19. Yüzyılda görülmesine rağmen azalmaya başlamış ve kargir biçiminde iç sofalı evler ortaya çıkmaya başlamıştır. Rum evleri 20. Yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren yapılmaya başlanan karma sistemdeki cumhuriyet dönemi evleridir. Kargir evler harç ve taş malzemenin beraber kullanıldığı bir ya da iki katlı yapılardır. Sokaktan merdiven basamakları ile yükseltilen evlerin giriş kapısı nişin içinde yer almaktadır. Subasman kısımları kesme taştan, üst kısımları taş veya sıva şeklinde farklı olabilmektedir. Evlerin dış görünüşleri girintili çıkıntılı değil masif görünümlüdür. Türk evlerinin ahşap iskeletli üst katları alt katı ile aynı büyüklükte olduğu görülmektedir.

Bitişik düzenli küçük parsellere uygun şekilde planladıklarından yan cepheleri kapalı, arka bahçe veya avluya bakan cepheleri genellikle özensiz olup yalnızca giriş cepheleri ile dışa açılırlar. Sokak yüzlerinin tek girintisi zemin katlardaki kapı nişleridir ve bu nişler giriş güvenliğini amaçla yapılmışlardır. Bunun yanı sıra girişteki niş düzenini destekleyen önlemler olarak pencerelerin daima demir kepenkli veya sokak kapılarındaki camlı bölgelerin parmaklıklı yapılması da aynı sebeptendir.